Miejsca, które każdy powinien odwiedzić- I Cmentarz Powązkowski

Nie ma wielu miejsc, w których duch Polskości bije tak mocno, jak na cmentarzu Powązkowskim. W tym miejscu można spotkać groby osób, których nazwiska wyryły się na kartach historii. Oprócz nieocenionej wartości historycznej cmentarz ten może dać również wiele doznań estetycznych ze względu na niezliczoną ilość przepięknych pomników.

Cmentarz ten jest po prostu OGROMNY. Teren cmentarza to ponad 43 ha czyli tyle samo, ile liczy sobie Watykan. Szacuje się, że na Powązkach spoczywa ponad 1 milion osób oraz znajduje się tam około 75 tys. nagrobków.

Cmentarz powstał w roku 1790, został poświęcony w 1792, a rok później ukończono budowę Kościoła pod wezwaniem Św. Karola Boromeusza. 

Widok kościoła od strony ulicy Powązkowskiej

Wyprawę na nekropolie rozpoczęliśmy od bramy św. Honoraty. Monumentalizm rzeźb zrobił na nas duże wrażenie.

fot. Hubert Śmietanka

Niedaleko wejścia przy kościele znajduje się ściana poświęcona osobom poległym na wschodzie (w tym poległym w Zbrodni Katyńskiej)

po drodze do katakumb znaleźć można groby Gustawa Holoubka oraz Niny Andrycz

Same katakumby robiły niesamowite wrażenie. Zwłaszcza kiedy już powoli się ściemniało. Podniszczone tablice, cisza i ciągnący się korytarz działały na wyobraźnie. Zdjęcie niestety nie oddaje w pełni tego klimatu.

Tablice poświęcone Czesławowi Niemenowi

Przy katakumbach znajduje się również grób Stanisława Wojciechowskiego - Prezydenta Polski, który ustąpił ze stanowiska po przewrocie majowym.

Tutaj znajduje się bardzo skromny grób Jana Nowaka Jeziorańskiego

Grób Mirona Białoszewskiego

Oraz parę z wielu przepięknych nagrobków, nadszarpniętych zębem czasu...

Przed samym wyjazdem z Warszawy wstąpiliśmy jeszcze na krótką chwilę, aby zobaczyć Grób Nieznanego Żołnierza. Po drodze mijaliśmy m.in. Zamek Królewski i Pałac Prezydencki.

Ze względu na warunki pogodowe oraz bardzo krótki pobyt nie udało nam się zwiedzić Powązek tak, jak na to zasługują. Nie znaleźliśmy grobu Stefana Roweckiego, na którym mi osobiście bardzo zależało. Jednak z samej wyprawy jestem ogromnie zadowolony i wiem, że wrócę tam na 100 %. Zależy mi, by jeszcze w tym roku wrócić ponownie, tym razem z dokładną trasą i opisem wszystkich najważniejszych grobów i osób.

P.S. Podczas naszej wyprawy przytrafiła nam się dość ciekawa historia. Przechadzaliśmy się między nagrobkami, atmosfera była dość "niepokojąca" :). Wiecie...cisza, tylko kraczące wrony. Zero ludzi. Idziemy i idziemy, a w pewnym momencie słyszymy jak ktoś śpiewa sobie pod nosem jakieś pieśni chóralne. Odwracamy się, a za nami stara kobieta w czarnym kapturze, lekko zgarbiona i powoli podążająca za nami. W tej sytuacji wyglądała jak wyciągnięta z horroru. I do tego te śpiewy. Z Anią tylko spojrzeliśmy na siebie i w długą :P Kobieta ta zniknęła tak nagle, jak się pojawiła. Do tej pory jak o tym myślę mam strach, że zostanę porwany przez jakiegoś upiora do krainy wiecznych tortur :P